Polityka regionów wobec miast

Samorządy województw pełnią unikalną rolę integratora wszystkich polityk o wymiarze terytorialnym: polityki unijnej, krajowej, ponadlokalnej i lokalnej, jest to ich podstawowa funkcja o charakterze ustrojowym. Regionalna polityka miejska, precyzyjnie rzecz ujmując – polityka wobec miast i ich obszarów funkcjonalnych, doskonale wpisuje się w trend terytorializacji polityki rozwoju, silnie obecny w Polsce. Regionalna polityka miejska niekoniecznie musi zostać zdefiniowana w dedykowanym jej dokumencie strategicznym, jego brak nie oznacza, że taka polityka w danym województwie nie jest prowadzona. Należy zwrócić uwagę na dualizm będący specyfiką regionalnej polityki miejskiej: jest ona częścią krajowej polityki miejskiej, ale też elementem szerszych polityk rozwojowych województw. W praktyce mamy do czynienia z różnymi podejściami do polityki regionów wobec miast, różnice wynikają z konfrontacji wyzwań z uwarunkowaniami. Najważniejszą zmienną jest struktura przestrzenna i typ sieci osadniczej konkretnych województw, wymaga to indywidualnego podejścia, balansu pomiędzy polityką wzmacniającą konkurencyjność a wyrównawczą. Czy jej adresatem powinny być wszystkie miasta, także duże metropolie? Jakie są warunki efektywności i sukcesu polityki regionów wobec miast, wykształcona kultura współpracy administracji publicznej? Jak polityka regionów wobec miast może skutecznie wzmacniać powiązania funkcjonalne, pomóc w zapewnieniu zrównoważonego terytorialnie rozwoju polskiej przestrzeni? Czy jej celem powinien być policentryczny region?